Türk destanlarında atlar da sahipleri kadar olağan üstü özelliklere sahiptir. İnsan dilinden anlayan ve insan gibi konuşabilen atlar; çoğu zaman sahiplerini tehlikelerden korurlar. Uçma yeteneğine sahip olan bu atlar eski Türk destanlarında TULPAR adıyla bilinirler. Başkurt inançlarına göre Tulpar'ın kanatlarını kimse göremez, Tulpar kanatlarını sadece karanlıkta , büyük engelleri ve mesafeleri aşarken açar. Eğer birisi tarafından Tulpar'ın kanatları görülürse, Tulpar'ın kaybolacağına inanılır. Eski Türk destanlarının Tulpar motifine Kuzey-Batı lehçelerinin hemen hepsinde ve Uygur lehçesinde görmek mümkündür. Karaçay Malkar Nart destanlarının başlıca kahramanlarından biri demirci Debet adını taşır. Debet'in kendisi gibi Gencetay adlı atı da olağanüstü özelliklere sahiptir. Destanlarda anlatıldığına göre, Debet'in atı Kafkas Dağlarının üzerinden bir sıçrayışta aşar. Dağlar onun karnının altında küçük tepeler gibi kalırlar. Irmaklara, göllere denizlere ulaşıldığında Debet'in atının bir burun deliğinden çıkan dondurucu rüzgar ırmağı ya da denizi dondurup Debet'in geçebileceği bir köprü oluşturur. Diğer burun deliği, yakıcı dumanlar çıkartıp buzları eritir, yağmur yağdırır, yazı getirir. Kaynak: Prof. Dr. Ufuk Tavkul, Kafkas Nart Destanlarında At Motifi — Tulpar